Stabilizacja to innowacyjny, bezpieczny i ekologiczny proces, któremu poddawane są starannie wyselekcjonowane żywe rośliny. Technologię stabilizacji cechuje dbałość o środowisko naturalne na jej wszystkich etapach. Od zbioru, poprzez drobiazgową selekcję okazów, po barwienie i sam proces preparowania.
Na czym polega stabilizacja roślin oraz jaką ma przewagę nad tradycyjnym suszeniem?
Na czym polega stabilizacja roślin?
Jest to metoda utrwalania roślin, której istota tkwi w zastąpieniu soków roślinnych specjalnym roztworem – w tym przypadku mieszanką wody oraz gliceryny.
Na początek należy zmieszać wodę i glicerynę w proporcji 2:1. Warto zaznaczyć, że gliceryna rozpuszcza się tylko i wyłącznie w gorącej wodzie – w zimnej osiada jedynie na dnie naczynia. Przygotowany i ostudzony roztwór należy przelać do naczynia, w którym będą umieszczone rośliny.
Części roślin powinny być odpowiednio przygotowane, czyli oczyszczone ze zwiędłych lub uszkodzonych liści, płatków czy innych organicznych zanieczyszczeń. Istotne jest to, że rośliny muszą mieć wystarczająco dużo miejsca, co zapobiegnie odkształcaniu się ich poszczególnych elementów. Regularne uzupełnianie ilości roztworu w naczyniu uchroni liście przed zwijaniem się. Po zakończeniu stabilizacji rośliny należy wyjąć z roztworu i ułożyć na papierze w celu dosuszenia.
Ważne jest również miejsce konserwacji roślin. Najlepiej sprawdzi się chłodne pomieszczenie, w którym panuje temperatura od 16 do 20 stopni Celsjusza. Powinno być jasne, lecz ważne jest, aby unikać bezpośredniego nasłoneczniania stabilizowanych roślin.
Zalety roślin stabilizowanych
Warto podkreślić, że rośliny stabilizowane w dotyku są bardziej elastyczne od kwiatów suszonych. Krótko po zakończeniu stabilizacji mogą sprawiać wrażenie wilgotnych, jednak z czasem wrażenie to zanika. Dodatkowo, dzięki dodaniu barwnika, rośliny preparowane mogą mieć dowolny, intensywny kolor.
Czynnik, który może zaszkodzić zarówno kwiatom suszonym, jak i stabilizowanym to wilgoć i mocne promienie słońca. Nadmierna wilgoć może spowodować pojawienie się pleśni na powierzchni roślin, zaś promienie UV powodują blaknięcie.
Stabilizowanie liści, traw i kwiatów
Do kilkudniowego procesu stabilizacji kwiatów nadają się prawie wszystkie gatunki, ale najlepiej sprawdzą się szarłat, hortensja, róża czy gipsówka. Glicerynowej preparacji można też poddawać liście, np. eukaliptusa, ruskusa czy paproci, ale również drzew.
W tym celu najlepiej jest zmiażdżyć dolną część łodyżki tak, aby wodno-glicerynowy roztwór szybciej przeniknął do tkanek. Pamiętajmy jednak, że do tego celu najlepiej wykorzystać 50% roztwór gliceryny. Czas stabilizacji wynosi w tym przypadku od kilku dni do kilku tygodniu.
W zaledwie kilka dni, można zakonserwować trawy. Do preparowania najlepiej sprawdzą się zielone, świeżo ścięte kwiatostany w fazie kłoszenia, ponieważ starsze rośliny nie pobierają roztworu glicerynowego.
Stabilizowanie gałązek drzew i krzewów
W przypadku stabilizacji gałązek drzew i krzewów, najlepiej przeprowadzić go w okresie od lipca do września. Wówczas liście są dobrze ukształtowane, lecz nie zestarzałe. Te, które zaczynają już zmieniać kolor mogą odpadać od gałązek.
Czas stabilizowania waha się w tym przypadku w przedziale od 2 do 3 tygodni – w zależności od gatunku rośliny. O końcu utrwalania można powiedzieć, kiedy na liściach pojawi się jedwabisty połysk.
Utrwalanie najlepiej zdaje egzamin w przypadku gałązek nie dłuższych niż 50 cm. Gatunki, które można poddać preparowaniu to między innymi: wierzby, klonu, dębu, oliwnika, brzozy, forsycji, gruszy, a także gałązki irgi, mahonii czy rokitnika, które wykształciły owoce.