Epifity vs. Pasożyty

Pod nazwą “epifity” kryje się grupa roślin, które prowadzą specyficzny tryb życia. Przedstawiciele żyją na innych roślinach (najczęściej na pniach drzew), ale nie pasożytują na nich. Epifity obejmują różnorodne gatunki roślin – od glonów i porostów po paprocie. Szacuje się, że należy do nich aż 25 tysięcy gatunków.

Najbardziej spektakularne epifity najczęściej występują w tropikalnych lasach, gdzie znajdują sobie dogodne miejsca pod osłoną wysokich drzew. Porastają korę (do której przyczepiają się zmodyfikowanymi korzeniami) lub znajdują sobie miejsce w rozwidleniach konarów. W tym drugim przypadku korzystają z łatwo gromadzącej się tam materii organicznej. Same również zbierają ją, np. dzięki korzeniom i zaschniętym liściom. Mogą porastać także liście. Pomimo takiego sposobu życia w większości przypadków epifity nie powodują szkód. Pewnym wyjątkiem jest rodzimy gatunek – jemioła, żyjący jako półpasożyt.

Epifity czerpią wodę z deszczu i mgły, wystawiając wokół siebie długie korzenie powietrzne. Część jej magazynują właśnie w korzeniach, w specjalnej gąbczastej tkance, zwanej welamenem, jaką obserwujemy m.in. u storczyków.

W zależności od zasiedlanych mikrosiedlisk wyróżnia się: epifity korowe (przymocowujące się w spękaniach kory), epifity detrytusowe (wyrastające w miejscach gromadzenia się detrytusu), epifile (wyrastające na liściach).

Jedynym gatunkiem w Polsce, który może czasem rosnąć jako epifit jest paproć o nazwie paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare).