Przed kilkoma laty naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego odkryli mechanizm przekazywania sygnałów odpowiedzialny za funkcjonowanie roślinnych szparek. Para składających się na szparkę wyspecjalizowanych komórek, nazywanych przyszparkowymi, jest przystosowana do częstotliwości rezonansowej wapnia: pod wpływem takiej częstotliwości szparki zamykają się.
Jednakże kiedy częstotliwość od owego poziomu odbiega, w ciągu zaledwie godziny następuje ponowne rozwarcie komórek; dochodzi do tego nawet wtedy, gdy występująca wysoka zawartość wapnia powinna spowodować zamknięcie szparek. Doświadczenia wykazały, że oddziaływanie wysokich tonów jest bardziej lub mniej bezpośrednio związane z wymianą gazów, zachodzącą nie tylko w ciągu tej konkretnej, jednej godziny.
Aparat szparkowy
Kiedy pewnego rodzaju muzyka, wysokie tony albo ptasi śpiew wprawiają roślinę w drgania o częstotliwości różnej od rezonansowej wapnia, po upływie pewnego czasu szparki otwierają się, mimo że ze względu na pozostałe okoliczności powinny pozostać zamknięte.
W drodze prób stwierdzono, iż wpływ na rozwój i wzrost rośliny wywierany przez ściśle określony nawóz do liści, dostrojony do danego gatunku, jest większy, gdy jej szparki są szeroko rozwarte – to logiczne, bowiem rośliny wchłaniają nawozy do liści właśnie za pośrednictwem szparek. Optymalne zestawienia częstotliwości z nawozem do liści wyznaczono w odniesieniu do wielu różnych upraw.
Nie przesadzaj z muzyką
W metodzie tej kryje się wszakże jeszcze kilka pułapek. Wymuszenie otwarcia szparek rośliny uniemożliwia jej kontrolowanie ilości wody traconej w procesie transpiracji, co grozi odwodnieniem; w związku z tym, poddawanie roślin działaniu muzyki dłużej niż przez trzy godziny dziennie może narazić ich zdrowie na niebezpieczeństwo.
Rośliny mogą ucierpieć także na skutek zbyt dużej głośności lub zbyt wysokich częstotliwości – tego jednak jeszcze nie wyjaśniono samym otwieraniem i zamykaniem szparek; szkodliwe oddziaływanie nadmiernej częstotliwości być może dałoby się natomiast wytłumaczyć w świetle techniki ochrzczonej mianem „rezonansu powłoki”.
Rezonans powłoki
Oprócz rezonansu, powodującego rozwieranie szparek pod wpływem muzyki lub określonych tonów, istnieje inny mechanizm, który tłumaczyć mógłby to, jak muzyka oddziałuje na rośliny. Rezonans powłoki ma wpływ zarówno na stymulowanie, jak i spowolnienie w roślinach procesu syntezy białek. Istotną rolę odgrywają tu różnej wysokości tony. Stojąca za tym teoria mówi, że białka, składające się z aminokwasów, są syntetyzowane zależnie od występujących drgań. Każdemu aminokwasowi właściwa powinna być określona częstotliwość, a zatem i każdemu białku właściwy powinien być pewien zakres częstotliwości.
Krótko o aminokwasach
Przedmiotem badań naukowców jest również oddziaływanie rezonansu na ludzki organizm. Na przykład technika TENS (Transcutaneous ElectroNeural Stimulation, przezskórna stymulacja nerwów) wykorzystuje szczególną częstotliwość do celów stymulacji, w której następstwie ciało wytwarza określone substancje. Przykładowo uważa się, że poziom 10 Hz – równy częstotliwości fal α – stymuluje powstawanie neuroprzekaźnika serotoniny, która jest właśnie aminokwasem.
Przyczyna tak silnego oddziaływania różnych tonów na rośliny tkwi w hormonach, takich jak auksyny – należą one do substancji odpowiadających za rozszerzanie komórek i formowanie owoców, a składają się na nie zaledwie dwa aminokwasy. Wprawianie rośliny w optymalnie długo- czy krótkotrwałe drgania o częstotliwościach owych dwóch aminokwasów powinno wzmagać wytwarzanie pożądanych hormonów roślinnych, które odpowiadają za wzrost i rozwój rośliny i jej owoców.
Kiełkowanie roślin
Muzyka może wpływać też na kiełkowanie nasion. W jednej z publikacji wydrukowanych w specjalistycznym przeglądzie poświęconym medycynie alternatywnej i komplementarnej opisany został eksperyment, podczas którego stwierdzono wzrost procentowego wskaźnika kiełkowania (P < 0,002) oraz przyspieszenie kiełkowania (P < 0,000002) za sprawą muzyki. Wygląda przy tym na to, że sam dźwięk nie miał na kiełkowanie jakkolwiek znaczącego wpływu; zdaje się więc, że znaczące jest występowanie szeregu różnych częstotliwości – a ponieważ do kiełkowania dochodzi nade wszystko dzięki hormonom, wysoce prawdopodobne, że ma tu do odegrania rolę rezonans powłoki.
Heavy metal a muzyka klasyczna
Możliwe wytłumaczenie obserwacji, wedle której rośliny reagują korzystnie na muzykę klasyczną, a nie na heavy metal, odnosi się do faktu, iż muzyka poważna składa się z czystszych tonów, podczas gdy metalowa pełna jest “nieharmonijnych” gitarowych efektów.