Muchomor czerwony (Amanita) był używany setki lat temu przez Szamanów Syberyjskich, Wikingów, czy ludy Ugrofińskie jako element obrzędów i rytuałów religijnych.
Wygląd
Muchomor czerwony jest widoczny z daleka dzięki swojemu czerwonemu, półkolistemu kapeluszowi, którego zdobią białe plamki. Od dołu kapelusz posiada białokremowe blaszki, które są gęsto ułożone. Trzon tego grzyba jest cylindryczny, z bulwiastą podstawą.
Trzon grzyba okala biały pierścień. Warto zaznaczyć, że muchomor czerwony jest mięsisty, w przeciwieństwie do muchomora czerwieniejącego, miąższ muchomora czerwonego nie zmienia koloru po uszkodzeniu mechanicznym.
Artystyczna inspiracja
Muchomor czerwony to grzyb, który od wieków fascynuje artystów. Jego symbolika związana z magią i mistycyzmem sprawia, że pojawia się w literaturze, malarstwie oraz filmach i grach komputerowych. Znamy go m.in. z Super Mario czy baśni braci Grimm.
W mitologii nordyckiej był używany przez szamanów, a w bajkach, takich jak Alicja w Krainie Czarów, symbolizuje niezwykłe przejścia do magicznych światów. Jego kontrastowe kolory przyciągają artystów wizualnych, a w popkulturze często występuje w filmach i grach komputerowych jako element psychodeliczny. Muchomor czerwony znalazł również miejsce w modzie i designie, gdzie jego charakterystyczny wzór inspiruje projektantów.
Dlaczego jest trujący?
Muchomor czerwony (Amanita muscaria) jest trujący z powodu obecności kilku toksycznych związków: kwasu ibotenowego, muscymolu i muskaryny.
Zastosowanie lecznicze
Muchomor czerwony (Amanita muscaria) ma długą historię stosowania w celach leczniczych i rytualnych, szczególnie w kulturach Syberii, Skandynawii oraz rdzennych plemion Ameryki Północnej. Choć jest toksyczny, w małych dawkach był wykorzystywany w medycynie ludowej jako środek przeciwbólowy i przeciwzapalny, zwłaszcza na bóle stawów i reumatyzm. Zewnętrznie stosowano go również w postaci maści na rany i dolegliwości skórne.