Niektóre rośliny owadożerne mogą wchodzić z owadami w symbiozę. Przykładem jest, żyjąca w lasach Borneo, mrówka z rodzaju Colobopsis. Żyje ona wewnątrz ogonka liściowego dzbanecznika. Roślina zapewnia mrówkom schronienie, które w zamian oczyszczają wnętrze kielicha ze zbyt dużych owadów lub niestrawionych resztek.
Niezwykłe zdolności mrówki
Większość mrówek słabo radzi sobie w wodzie, a co dopiero w żrącym płynie trawiennym, który wypełnia kielich owadożernego dzbanecznika dwuostrogowego (Nepenthes bicalcarata). Mrówka, w celu zdobycia pokarmu, nurkuje w cieczy i szybko chwyta zdobycz, zanim kwasy trawienne zaczną niszczycielsko działać na jej organizm.
Oprócz stawonogów, mrówka korzysta także z nektaru, który rośliny owadożerne wytwarzają, aby wabić swoje ofiary.
Jak mrówki pływają?
Florian Bohn, z uniwersytetu we Freiburgu, sfilmował podwodne ruchy nóg nurkującej mrówki i stworzył trójwymiarowy model tego zachowania. Jak się okazało, owady poruszają nogami w ten sam sposób, co podczas biegania po lądzie, tzn. najpierw trzy nogi, później kolejne trzy. Ruchy prawdziwie wodnych owadów są bardziej złożone.
Taki podwodny bieg wydaje się wskazywać, że nurkowanie jest stosunkowo nowym zwyczajem mrówek.
Dodatkowe modyfikacje
Dodatkowo, zmianie musiały ulec właściwości powierzchni ciała mrówek żyjących w symbiozie ze dzbanecznikiem. Stała się ona łatwiej zwilżalna, dzięki czemu mrówki bez trudu pokonują napięcie powierzchniowe.
Jaka jest korzyść dla dzbanecznika?
Według jednej z teorii mrówki oczyszczają dno kielicha dzbanecznika z nadmiaru ciał stawonogów, których rozkład mógłby być niekorzystny dla tej niezwykłej rośliny.